بررسی رشد مقاومت در بتن های سازه ای از سن 7 به 28 روزه و عوامل موثر بر آن- مطالعه موردی بتن های سازه ای پروژه توسعه جنوبی خط6 مترو تهران

پذیرفته شده برای ارائه شفاهی
کد مقاله : 1097-2018ICI (R4)
نویسندگان
1سرپرست آزمایشگاه محلی پروژه مترو خط 6، مهندسین مشاور سیناب غرب
2سرپرست آزمایشگاه محلی مترو خط 6 ، مهندسین مشاور سیناب غرب
3مدیر پروژه تونل مکانیزه
4معاونت فنی
5مدیر کنترل کیفیت
چکیده
بتن پرکاربرد ترین مصالح ساختمانی در ساخت و سازهای عمرانی به حساب می رود. رایج ترین پارامتری که در خصوص کنترل کیفیت بتن ساخته شده در اغلب یا همه پروژه ها اندازه گیری می شود، مقاومت فشاری نمونه های اخذ شده از بتن تازه در تواترهای مشخص برای هر پروژه می باشد. در این خصوص در سازه های مختلف رده های مقاومتی مختلف تعریف می شود که معمولا اصلی ترین پارامتر در تایید آن سازه توسط دستگاه نظارت می باشد. در پروژه ها اغلب یک یا دو آزمونه در سن 3 یا 7 روز مورد آزمون قرار می گیرد و دو یا سه آزمونه در سن مقاومت مشخصه (28، 42 و...). همواره این سوال مطرح می باشد که مقاومت فشاری کسب شده توسط بتن در سنین زود هنگام چند درصد مقاومت کسب شده در سنین مقاومت مشخصه است. در این خصوص مراجعی مانند مبحث 9 مقررات ملی ساختمان ضرایبی را ارائه داده اند که رابطه بین مقاومت فشاری سنین مختلف را تنها براساس نوع سیمان نشان می دهد همچنین در برخی مقالات و مراجع روابط پیش رفته تر با درنظر گیری سایر عوامل موثر بر رشد مقاومت بتن ارائه شده است. در این مقاله سعی شده است در ابتدا مروری بر روابط و ضوابط ارائه شده توسط سایر مراجع و مقالات انجام شود. سپس با استفاده از تعداد زیادی داده اخذ شده در شرایط مختلف دمایی و رده های مختلف مقاومتی که توسط تیم آزمایشگاهی مستقر در یک پروژه در کشور ایران و با استفاده از سیمان نوع 2 اخذ شده و مورد آزمایش قرار گرفته اند، نشان داده شود که رشد مقاومت از سنین زود هنگام به سنین مقاومت مشخصه به عوامل گوناگونی بستگی داشته و نمی توان آن را یک ضریب ثابت برای کلیه بتن های ساخته شده حتی با یک نوع سیمان (مانند مبحث 9 مقررات ملی ساختمان ایران) در نظر گرفت.
کلیدواژه ها
موضوعات
 
Title
Investigating the strength development in structural concrete from age 7 to 28 days and it’s effective factors - Case Study of Tehran Metro Line 6 Southern Extension project
Authors
navid nikzad, amirreza tadayon, bahram ebrahimi torkamani, mohammad nouri, hamid jahangiri
Abstract
Concrete is the most used material in construction. The most commonly used parameter for controlling the quality of concrete, which is measured in the most or all of the projects, is the compression strength of samples taken from fresh concrete in specific periods for each project. In this regard, in different structures, different compression strength classes are defined, which is usually the main parameter for verifying the structural specifications. In projects, one or two specimens are often tested at the age of 3 or 7 days, and two or three specimens at specific strength age (28, 42,...). It has been always questioned that how many percent of specific strength of concrete is gained in earlier ages. In this regard, references like Section 9 of the National Building Regulations have provided coefficients that show the relationship between compression strength of different ages based only on the type of cement. Also, in some articles and references, more advanced relationships, considering other factors affecting the strength of concrete, are provided. In this article, an attempt has been made to review the relationships and criteria provided by other references and articles at first. Then, by using a large number of data obtained in different temperature conditions and different strength grades which have been tested by a team of laboratories in a project in Iran and using cement type 2, has been proved that the strength development from early ages to the ages of specific strength, depends on a variety of factors, and cannot be considered a constant coefficient for all concrete made with even one type of cement (e.g., Section 9 of the National Building Regulations of Iran).
Keywords
Concrete compression strength, Strength development, Concrete strength development ratios in different references, Concrete grade